Dzień Świętego Marcina
Jest to święto kościelne, obchodzone ku czci Św. Marcina z Tours. Data święta, 11 listopada, została ustalona na pamiątkę pogrzebu Świętego, który odbył się 11 listopada 397 roku. Dzień Świętego Marcina obchodzony jest w wielu regionach Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Luksemburga, Belgii Wschodniej, Południowego Tyrolu i niektórych regionach Polski.
A co wiemy o postaci samego Marcina? Urodził się w 316 albo 336 w Sabarii. Dorastał jako syn rzymskiego trybuna wojskowego w Panonii na terenach dzisiejszych Węgier. Młodość spędził w Pawii, ojczyźnie swojego ojca w północnych Włoszech, gdzie po raz pierwszy zetknął się z chrześcijaństwem. W wieku dziesięciu lat został przyjęty do grona kandydatów do chrztu. Jako syn oficera rzymskiego Marcin był prawnie zobowiązany do odbycia służby wojskowej zgodnie z przepisami cesarza Dioklecjana. W wieku 15 lat został wcielony do straży przybocznej cesarza Konstantyna II w Mediolanie, będącym wówczas rezydencją zachodniej części Cesarstwa Rzymskiego. Od 334 roku Martin stacjonował w Amiens jako żołnierz kawalerii Gwardii Cesarskiej. Pewnej zimy spotkał zmarzniętego żebraka przy bramie miasta Amiens. Martin nie miał ze sobą nic poza bronią i płaszczem wojskowym. W akcie miłosierdzia rozdzielił mieczem swój płaszcz i połowę oddał biednemu człowiekowi. Następnej nocy ukazał mu się we śnie Chrystus ubrany w połowę płaszcza, który Marcin dał biedakowi. W roku 351 – w wieku 34 lub 35 lat – Martinus został ochrzczony przez biskupa Hilariusa z Poitiers. Marcin starał się o zwolnienie z armii i w 356 roku, po 25 latach służby w końcu mu się to udało. Po uzyskaniu zwolnienia z wojska zajął się ewangelizacją i prowadził życie pustelnicze. Ale wkrótce wielu naśladowców poszło za nim, więc porzucił to zajęcie i udał się do Panonii, aby odwiedzić matkę, którą udało mu się nawrócić na wiarę chrześcijańską. Następnie udał się z powrotem do Galii. Tam w 361 roku zbudował pierwszy klasztor na Zachodzie w Ligugé, opactwo de Ligugé, które później zostało mu poświęcone. W 375 roku zbudował klasztor Marmoutier – monasterium maius – niedaleko Tours. Jako mnich-asceta uosabiał późnoantyczny ideał biskupa lub księdza. Jako cudotwórca Martin szybko stał się znany w całej okolicy. W 370 lub 371 został konsekrowany na biskupa Tours. Zamiast mieszkać w mieście, wolał mieszkać w drewnianych chatach przed murami miejskimi. Nadal prowadził ewangelizację ludności wiejskiej, dawał przykład żywej wiary, budował kościoły i klasztory. Martin zmarł w wieku 81 lat podczas wizyty w Candes, mieście należącym do jego diecezji. Został pochowany w Tours 11 listopada, ciesząc się wileką sympatią ludności.

Do popularnych zwyczajów związanych z obchodami dnia św. Marcina zalicza się paradę św. Marcina (Sankt-Martins-Umzug lub Laternenumzug), śpiew pieśni świętomarcińskich oraz, w Austrii, błogosławieństwo św. Marcina. W niektórych protestanckich regionach południowych Niemiec Pelzmärtel (popularna nazwa osoby przynoszącej prezenty przedświąteczne) przynosi prezenty z okazji Dnia Świętego Marcina.
Podczas parady Św. Marcina dzieci idą z przygotowanymi przez siebie lampionami (Laterne) i śpiewają piosenki. Najpopularniejsze z nich to "Laterne, Laterne", "Ich geh mit meiner Laterne" und "Durch die Straßen", z których korzystają zarówno chrześcijanie katoliccy, jak i protestanccy. Z kolei pieśń św. Marcina „Sankt Martin, Sankt Martin” jest używana wyłącznie przez katolików. Paradę św. Marcina często poprzedza jeździec w czerwonym płaszczu na białym koniu, często odtwarza się także scenę dzielenia się płaszczem z żebrakiem.

Znanym zwyczajem związanym z tym dniem jest jedzenie pieczonej gęsi. Historyczna próba wyjaśnienia tego zwyczaju zakłada, że ​​w czasach feudalizmu obowiązywał podatek feudalny, należny w dniu św. Marcina. Ponieważ darowizną często była gęś, powstała nazwa gęsi św. Marcina, a dzień św. Marcina tradycyjnie obchodzono w formie jarmarku lub wieczoru muzyki tanecznej, podczas którego z gęsi sporządzano uroczysty posiłek. Obecnie w Niemczech gęś tradycyjnie je się z czerwoną kapustą i kluskami chlebowymi lub ziemniaczanymi.
W wielu miejscach, zwłaszcza w kościele, rozpowszechniony jest zwyczaj, że parafianie otrzymują chleb lub ciastka, aby dzielić się nimi nawzajem w duchu św. Marcina.
W Polsce uroczyste obchody dnia Św. Marcina odbywają się w Poznaniu, Jarocinie, Krzeszowicach, Bydgoszczy, Jaworze i Opatowie. W trzech ostatnich miastach św. Marcin jest patronem.
W Poznaniu i innych częściach Wielkopolski popularny jest Rogal świętomarciński – rogal z nadzieniem z białego maku, na bazie ciasta francuskiego.
Krótki filmik o Św. Marcinie możecie zobaczyć klikając w ten link.